نمایش خشونت از تلویزیون و تاثیر آن بالای اطفال

نمایش خشونت از تلویزیون و تاثیر آن بالای اطفال

در سالهای اخیر رسانه های تصویری در کشور ما رشد قابل ملاحظه نموده است با وجود این رشد، مواردی برای اثبات تاثیرات جنبه های مضر احتمالی تماشای صحنه های خشن تلویزیون، به ویژه در ارتباط با کودکان منتشر شده و نگرانی قشر وسیعی از مردم را به دنبال داشته است. آنان از وزارت اطلاعات و فرهنگ میخواهند تا نظارت بیشتری در برنامه های تلویزیونهای خصوصی داشته باشند. امروزه این رسانه های تصویری تا دور افتاده ترین قریه جات کشور ما راه یافته و می توان آنتن های آنرا در اکثر نقاط کابل و قراء و قصبات مشاهده كرد. از اینروست كه می توان تلویزیون را به یك پوهنتون وسیع با مخاطبانی در رده های  مختلف در نظر داشت که می تواند کودکان با نمایش تصویرهای شاد و رنگارنگ و آهنگ های تند، توأم با رقص های نیمه عریان و اعلانات تجارتی آنها را مقابل صفحه تلویزیون میخكوب كند، در شرایط کنونی که درکشور ما بیش از بیست چینل تلویزیونی نشرات دارند، هر خانم خانه در اولین كار روزانه خود تلویزیون را روشن می كند و در عین حالی که به پرداختن كارهای منزل می پردازد، گوش و چشمش به برنامه های تلویزیون نیز می باشد. هر كودك و نوجوانی هنگامی كه از مکتب به خانه می رسد، انجام تكالیف خود را با برنامه های تلویزیونی هماهنگ می كند. شاید برخی ها اظهار دارند كه رسانه های دیگری از قبیل كامپیوتر، شبكه جهانی اینترنت و دیش آنتن نیز مردم را مصروف نگهمیدارد. بلی، ولی در چه سطحی؟ آنچه ما در موردش صحبت می کنیم، رفتار اكثریت مردم جامعه ماست. به هرصورت فعلاً تلویزیون نه تنها در كشور ما؛ بلکه در تمام دنیا به مثابه عضوی از یك خانواده تلقی می گردد. زیرا تلویزیون در دنیای امروز گسترده ترین رسانه است به گونه ایی كه حتی كامپیوتر و شبكه جهانی اینترنت هم نتوانسته رقیب قدرتمندی برای آن باشد.